G Łużyckich
Encyklopedia PWN
Izerskie, Pogórze, czes. Frýdlantská pahorkatina,
część Pogórza Zachodniosudeckiego, w Polsce i Czechach, pomiędzy Nysą Łużycką na zachodzie a doliną Bobru na wschodzie, na północy oddzielone linią uskoku sudeckiego od Borów Dolnośląskich, ku południowi przechodzi w G. Izerskie; powierzchnia 1,7 tys km2;
najwyższy szczyt G. Łużyckich (Sudety Zachodnie), w Czechach;
m. w północnych Czechach, nad Nysą Łużycką, u północnego podnóża G. Izerskich, w pobliżu granicy z Polską i Niemcami; ośrodek adm. kraju libereckiego.
miasto wojewódzkie (województwo wielkopolskie), powiat grodzki, na obszarze Poznańskiego Przełomu Warty, Pojezierza Poznańskiego i Równiny Wrzesińskiej, nad Wartą, u ujścia jej prawych dopływów Cybiny i Głównej oraz lewego dopływu Bogdanki; siedziba powiatu poznańskiego.
m. w północno-zachodnich Czechach, w kraju uściańskim, u podnóża G. Łużyckich, przy granicy z Niemcami.
